grzbiet górski
sabunia portal
Landseer
Landseer (typ kontynentalno-europejski) - jedna z ras psów, należąca do grupy psów w typie pinczera, sznaucera, szwajcarskich psów pasterskich. Klasyfikowana do sekcji psów molosowatych w typie górskim.
Użytkowość
- wodołaz - głownie wykorzystywany w ratownictwie wodnym (podobnie jak nowofundland). Także pies stróżujący i towarzyszący; nie podlega próbom pracy.
Budowa
- Landseer powinien sprawiać wrażenie dużego, silnego, harmonijnie zbudowanego psa. Bardziej wysokonożny niż nowofundland. Dotyczy to szczególnie samców.
Szata i umaszczenie
- z wyjątkiem głowy włos długi i gęsty; w dotyku delikatny; między włosem okrywowym przebija podszerstek, ale nie tak gęsty jak u czarnych nowofundlandów; dopuszczalny lekko falisty włos okrywowy na grzbiecie i udach; szata zaczesana pod włos powinna wracać do naturalnego położenia. - umaszczenie to wyraźna biel o rozrzuconych czarnych łatach na tułowiu i zadzie; szyja, przedpiersie, brzuch, nogi i ogon powinny być białe; głowa czarna; wysoce pożądane w hodowli są białe symetryczne znaczenia na kufie z zachodzącą na czoło niezbyt szeroką strzałką; występujące czarne cętki na białym tle nie są jeszcze wadą, ale należy unikać ich w hodowli.
Źródło Wikpedia.org
Przyjmując że jest jak mówisz to ten efekt u mnie może być jeszcze silniejszy, bo rower to jedyna forma aktywności.
To spróbuj na początek po rowerze wykonać sobie zestaw ćwiczeń rozciągających na mięsnie nóg. Tak przez dwa tygodnie. Ładny zestaw ćwiczeń jest w książce Joe Friel "Biblia treningu kolarza górskiego". A potem zacznij biegi na poczatu dość delikatnie. Mój kumpelmiał okres gdy dużo jeździł, potem nie miał roweru i zaczął biegać to se francowacie więzadła naciągnął. Podobno typowa kontuzja w takich przypadkach. Najlepiej faktycznie przeplatać rower, bieganiem czy basenem a po każdej dłuższej przejażdce się z 10 - 15 minut porozciągać (nogi, posladki, grzbiet).
Pozdrówka,
Kuba
Znalazłem coś takiego:
Pasmo górskie, samodzielna grupa górska o wyraźnie wydłużonym kształcie, składająca się z wododzielnego grzbietu (grzbiet główny, grań główna) i licznych, odchodzących od niego grzbietów bocznych, opadających ku przedpolu gór. W niektórych przypadkach pasmo składa się z kilku równoległych, ale połączonych ze sobą grzbietów.
ale jak to się ma do przebiegu Głownej Grani Tatr?
Czyżby wobec tego miałaby mieć przebieg Furkaska - Skrajne Solisko, zgodnie z wododziałem europejskim?
Champion Sheep Rally 2006
Champion Sheep Rally to bardzo przyjemna i zabawna gra zrecznosciowa pozwalaj±ca nam pokierowac owca w szeregu zwariowanych wyscigow. Stylem wykonania jak i pomyslem przywodzi na mysl takie produkcje jak ToonCar czy Pet Racer. Jedna, dwie, trzy lub cztery osoby mog± tu wziac udzial w kilku rodzajach zabawy (tryb split screen), m.in. pojedynczym wyscigu, mistrzostwach lub nawet calej olimpiadzie. Na poczatku kazdej rywalizacji mozemy wybrac jedna z owiec, jaka bedziemy sterowac. Ma to istotny wplyw na dalsza rozgrywke gdyz, kazda rozni siê nie tylko wygladem, ale takze parametrami, takimi jak: szybkosc maksymalna, waga, przyspieszenie i sterownosc. Trasy na jakich tocz± siê zmagania zlokalizowano w roznorodnych, niejednokrotnie dziwacznych miejscach. Mamy wiec droge wiodaca przez szczyty gorskie, pierscienie Saturna, metro, Wyspe Wielkanocna, Wenecje itd. Na wszystkich musimy sprostac licznym przeszkodom (np. powalone drzewa, wyrwy skalne), jak rowniez owcom-oponentom. Najlepszym sposobem na ich spowolnienie i wyprzedzenie jest wskoczenie im na grzbiet i przygniecenie do ziemi – nieeleganckie, ale skuteczne. Ponadto w czasie olimpiady musimy sprostac takim zadaniom jak: „G³odny Wilk” (wyscig, w ktorym co okrazenie wilk zjada ostatnia owce), Skaczaca Owca (nalezy wykonac jak najdluzszy skok po krotkim rozbiegu) i Duza Zla Owca (trzeba przylozyc wszystkim owcom). Waznym aspektem rozgrywki s± pieniadze zdobywane za kazda wygrana. Pozwalaja one na podnoszenie charakterystyk swojej owcy, zmiane jej wygladu, a takze odblokowanie sporej ilosci bonusow.
http://rapidshare.de/files/24210286/Championsheep.Rally-DVN-_gamez-zone.6x.to_.rar
Haslo: gamez-zone.6x.to
Picea breweriana (Świerk Brewera) - Jeden z najpiękniejszych i najoryginalniejszych gatunków świerka, w naturze występujący na niewielkim obszarze południowego Oregonu i północnej Kalifornii, znajdowany na rzadko odwiedzanych, wysokich górskich grzbietach i stromych północnych nachyleniach. Jest drzewem odpornym na niekorzystne warunki klimatyczne, zupełnie niewymagającym co do gleby. Rośnie wolno, osiągając przeważnie ok. 20-25 m wysokości, choć zdarzają się wyższe egzemplarze. W Wielkiej Brytanii egzemplarze sadzone 60 lat temu osiągnęły 15 m wysokości.
Świerk ten należy do tzw. form płaczących ze względu na silnie zwisające, stosunkowo drobne gałęzie, które u starszych egzemplarzy mogą osiągać nawet 1,5-2 m długości. W młodości drzewka raczej mają uporządkowany, stożkowaty pokrój. Swoją płaczącą formę objawiają po kilkunastu latach, broniąc się niejako przed okiścią śniegową.
Igły stosunkowo długie, od 1,5 do 3 cm długości, niekłujące, raczej sztywne, z wierzchu ciemnozielone, od spodu z widocznymi jaśniejszymi paskami aparatów szparkowych.
Szyszki cylindryczne, wydłużone, 6-12 cm długości, dojrzewające w pierwszym roku; niedojrzałe - ciemnoczerwone, po dojrzeniu - jasnobrązowe z dodatkiem pomarańczowego. Pierwsze szyszki pojawiają się po 20 latach w szczytowych partiach drzewa. Nasiona 3-5 mm długości ze skrzydełkiem 4-krotnie większym. W odpowiednich warunkach mogą być przechowywane kilkanaście lat, kiełkowanie musi być poprzedzone przynajmniej 30-dniową stratyfikacją.
Świerk odkryty przez Williama Henryego Brewera, profesora rolnictwa na Uniwersytecie w Yale i współautora dzieła "Botany of California". W naszych szkółkach jeszcze rzadko występujący w ofercie z uwagi na brak nasion, choć coraz śmielej rozmnażany poprzez szczepienie na świerku pospolitym. Polecany przede wszystkim do niewielkich ogrodów w miejsca najbardziej eksponowane.
Europa jest częścią Eurazji. Jej powierzchnia wynosi 10 mln km2. położona jest w całości na półkuli północnej i w większej części na półkuli wschodniej. umowna granica między Europą a Azją ma ok. 3000 km. Biegnie wzdłuż wschodniego wybrzeża wyspy Nowa Ziemia, wschodnimi stokami góry Ural, północnym wybrzeżem Morza Kaspijskiego przez morze Czarna i wybrzeże Morza Egejskiego.
Europa jest najbardziej rozczłonkowaną częścią świata, o silnie rozbudowanej linii brzegowej, której długość wynosi ok. 38 000 km. Ok 25% powierzchni kontynentu stanowią półwyspy. największymi z nich są: Skandynawski - 800 000 km2, Iberyjski - 580 000 km2 i Bałkański - 500 000 km2. Wyspy stanowią blisko 7,5 % powierzchni Europy. Największe to: Wielka Brytania - 218 476 km2, Islandia - 103 00km2 i Irlandia 84 406km2. Zatoki: Botnicka, Fińska, Ryska, Gdańska, Pomorska, Wenecka.
Morza: Barentsa, Norweskie, Białe, Północne, Bałtyckie, Irlandzkie, Śródziemne, Egejskie, Czarne, Azowskie.
Na północy występują głównie wybrzeża fiordowe [wybrzeża wysokie, które powstają w wyniku zalania morzem długich, wąskich, głębokich dolin polodowcowych na obszarach górskich] - najdłuższy fiord w Europie znajduje się w Norwegii i ma 204 km. Wybrzeża w Finlandii i Szwecji to wybrzeża skjerowe [wybrzeże morskie, powstałe w wyniku częściowego zatopienia silnie zmutonizowanego obszaru, na którym występują płytkie doliny polodowcowe] często występują też wybrzeża alumulacyjne. W południowej części Europy najczęstsze są wybrzeża typu dalmatyńskiego powstałe wskutek zalania pasm górskich równoległych do wybrzeża a w zachodniej i południowo-zachodniej riasowego powstałe w wyniku zalania stałych grzbietów górskich prostopadłych do wybrzeża. Nad Morzem czarnym spotykany jest typ wybrzeża limanowego, który tworzy się wówczas, gdy piaszczyste wały odcinają lejkowate ujścia rzek i fiordowe czyli wybrzeże morskie wysokie, powstałe w wyniku zalania przez morze form lodowcowych i wodnolodowcowych na niżu.
Cytat
A sami byli dla siebie większym ciężarem niż ciemność. Mdr 17,20
A sami byli dla siebie większym ciężarem niż ciemność. Mdr 17,20_2